Vuur dat nooit dooft is een boek over seksuele identiteit en activiteit. Het kwam deze zomer uit en is geschreven voor christenen en kerken. De auteurs zijn wetenschappers uit gereformeerd-vrijgemaakte en baptistenkring. Het opinieblad Nader Bekeken vroeg me om het te recenseren.
De uitgevers beschrijven het boek als volgt:
“Vuur dat nooit dooft van René Erwich en Almatine Leene is een onmisbaar theologisch boek over gender en seksualiteit in de kerk. In veel kerken en andere christelijke gemeenschappen leven er vragen over gender en seksualiteit. De praktijk is weerbarstig en er is veel verlegenheid. Ook is er vaak weinig ruimte om dieper op het onderwerp in te gaan en zijn gesprekken vaak eenzijdig. Dit boek geeft de achtergrondinformatie die voor een goed gesprek nodig is. De auteurs geven een theologisch raamwerk waarmee met een bredere bril naar de vragen rond gender en seksualiteit gekeken kan worden. Een onmisbaar boek bij het spreken over deze actuele thematiek.”
Ik probeer dat goede gesprek aan te gaan, op een Bijbelse en wetenschappelijke basis. Leene en Erwich verwachten ongetwijfeld niet anders. Mijn samenvattende conclusie: dit boek is misbaar. Vuur dat nooit dooft is in essentie een sprookjesboek. Waarom? Lees de recensie. Read auto-generated English version here.