Afgelopen week is mijn leermeester Leonard B. Schelhaas heengegaan. Aan de Theologische Universiteit van Kampen bracht hij ons de Griekse en de Latijnse taal bij. Onvergetelijke colleges, gericht op de Schrift en de kerkvaders.
De heer Schelhaas was een markant man met gevoel voor humor, kritisch op de valselijk genaamde wetenschap die vaak veeleer beperkte opvattingen van mensen betrof dan berustte op kennis van de grondtalen en bronnen. Zijn glunderende glazige ogen staan me nog voor de geest toen ik bij de universiteit (Koornmarktpoort) binnen een minuut de dagopening verzorgde en daarbij het korste vers uit de Bijbel las, Jezus weende, en kort bad dat de Heere ons zou laten wenen over onze zonde en dankbaar zijn voor zijn genade en die zouden aangrijpen.
Ook de kleine catechismus van St Nicolaas van Gotfried Bomans kon hij wel waarderen…
Een keer vroeg hij zich af of met de dood niet alles afgelopen was. Dat was in verband met het vroeg sterven van zijn broer, naar ik meen aan een hartaanval (“een mooie snelle manier om te gaan,” zo vond Schelhaas praktisch). Ik heb hem nog eens een boekje geleend over de ziel aan de overzijde. Op de rouwkaart staat in het Grieks: “Zie, Ik maak alle dingen nieuw.” Dat is mooi. Toch heengegaan met verwachting. Hier is hij weg. Daar mag hij aanschouwen.
Wanneer is don Leo overleden? Inderdaad, onvergetelijke college’s. Ook over de kwaliteit van de koffie in de koffiekamer en wanneer je deze het beste kon drinken.
Op 19 augustus 2021. Mooie herinneringen!